ارتباط بین پلی مورفیسم های ژنی GPIa(807C/T) و GPIIIa(pLA1/pLA2) در زنان مبتلا به سقط مکرر خودبه خودی در استان تهران

سقط مکرر خود به خودی، به ختم بارداری قبل از هفته 20 حاملگی اطلاق می شود. در برخی از زنان با سابقه سقط مکرر، جهش های ژن ترومبوفیلیک منجر به ایجاد لخته های خونی در عروق جفت، کاهش اکسیژن رسانی و مرگ جنین می شود. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلی مورفیسم های 807C/T (ژن GPIa) و pLA1/pLA2 (ژن GPIIIa) با سقط مکرر خود به خودی بود.
در این مطالعه مورد - شاهدی، 50 خانم با سابقه حداقل دو سقط مکرر با علت نا مشخص و 50 خانم بدون سابقه سقط مکرر و دارای حداقل دو بارداری موفق در استان تهران انتخاب شدند و در مرکز تحقیقات بیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان در سال 1393 مورد بررسی قرار گرفتند. پلی مورفیسم های 807C/T وpLA1/pLA2 به ترتیب از طریق روش های Tetra-Primer ARMS-PCR وPCR-RFLP ارزیابی شدند. نتایج به دست آمده از تعیین ژنوتیپ این پلی مورفیسم ها توسط نرم افزار 16SPSS و آزمون کای دو تجزیه و تحلیل گردیدند.
افراد واجد ژنوتیپ 807TT در جمعیت بیمار بیشتر از افراد شاهد بود(045/0p=). در مقابل شیوع ژنوتیپ pLA2/pLA2 در جمعیت بیمار و شاهد بسیار کم بود. در این تحقیق فراوانی ژنوتیپ های 807TT و pLA2/pLA2 به ترتیب در گروه بیمار و شاهد(34/0 ، 16/0) و (06/0 ، 02/0) گزارش شد.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پلی مورفیسم 807C/T با سقط مکرر خود به خودی، رابطه معناداری دارد. در مقابل اختلاف معناداری بین افراد بیمار و شاهد در پلی مورفیسم pLA1/pLA2 وجود ندارد.