بررسی عوامل موثر بر همگرایی قومیتها با تاکید بر ساختار امنیت کشور ایران

از مهم ترین مسائل اجتماعی در امنیت جمهوری اسلامی ایران تنوع قومی است. به نظر می رسد که این تنوع قومی می تواند هم منبع چالش باشد و هم فرصتهایی را برای رشد و توسعه کشور فراهم ساخته و منبع قدرت محسوب شود. سکونت قومیتهای ایرانی عمدتا در مناطق مرزی و هم جوار با کشور هم زبان خود، زمینه مناسبی را برای وقوع بحرانهای قومی و متاثر ساختن امنیت ملی کشور فراهم می آورد. وجود مسئله قومیت و به تبع آن فرضیه تضعیف امنیت ملی، به ویژه در کشورهای جهان سوم، به فرضیه ای تعمیم پذیر در تحلیل مناسبات قومیت تبدیل شده است اما نمی توان این فرضیه را به تمامی کشورها که دارای اقوام متعدد هستند تعمیم داد. هدف این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر همگرایی قومیتها برای ایجاد همبستگی و وفاق اجتماعی به منظور دستیابی به امنیت ملی می باشد. این مقاله با رویکرد توصیفی- تحلیلی به شیوه مطالعه کتابخانه ای سعی در بررسی عوامل موثر بر همگرایی قومی داشته و بر این فرض مبتنی است که برخورد سخت افزارانه، امنیتی و سیاسی با گروه های قومی سبب افزایش احساس محرومیت سیاسی و اقتصادی در آنها می شود. همچنین تعدد قومی در ایران، نه تنها تضعیف کننده امنیت ملی نبوده، بلکه قوام بخش و تداوم دهنده هویت و شاکله ایران به شمار می آیند. بنابراین تهدیدات مطرح شده در خصوص گروه های قومی، ریشه ای و اصولی نبوده اند و بیشتر از تحولات و چالش های جدید به شمار می آیند که دولت مرکزی باید با اتخاذ سیاستهای خاص، قومیتها را به سوی مشارکت ملی سوق دهد و با مدیریت مناسب و صحیح این تهدیدات را برطرف سازد.