رابطه عوامل روانشناختی، ویژگی های جمعیت شناختی و خصوصیات بیماری با خودمدیریتی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

خودمدیریتی اقدامی مهم در کنترل پیامدهای نامطلوب مولتیپل اسکلروزیس به عنوان یک بیماری مزمن و ناتوان کننده است. بررسی رابطه عوامل روانشناختی، ویژگی های جمعیت شناختی و خصوصیات بیماری با رفتارهای خودمدیریتی و پیش بینی آن در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس هدف مطالعه حاضر بود.
در یک مطالعه همبستگی، از میان بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس ایران ( تهران) ، 193 بیمار به شیوه ی هدفمند در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس خودمدیریتی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، مقیاس های افسردگی، اضطراب و استرس و پرسشنامه جمعیت شناختی/خصوصیات بیماری جمع آوری شد و با تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام بوسیلهSPSS 18 تجزیه و تحلیل شد.
وضعیت اجتماعی - اقتصادی و جنسیت (زن) دارای رابطه و نقش مثبت معنی داری در پیش بینی رفتارهای خودمدیریتی در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس و نیز افسردگی و اضطراب دارای رابطه و نقش منفی معنی داری در پیش بینی رفتارهای خودمدیریتی این بیماران بودند (61/36=(188، 4)F و 001/0P<) و در مجموع این چهار متغیر 43 درصد (43/0R2=) خودمدیریتی را تبیین کردند ( 001/0>P) . تحصیلات، وضعیت تاهل، نوع درمان، سن، مدت بیماری و استرس نقش معنی داری در پیش بینی اقدام به خودمدیریتی در این بیماران نداشتند.
افسردگی و اضطراب عوامل خطر مهم برای کاهش خودمدیریتی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس هستند. از طرفی، سطح تحصیلات بالا و جنسیت زن نیز عوامل مهمی در افزایش خودمدیریتی این بیماران هستند. توجه به این عوامل در تدوین و اجرای برنامه های متناسب شده ارتقای خودمدیریتی و خودمراقبتی در کنترل این بیماری سودمند است.