مقایسه غلظت فاکتور رشد اندوتلیالی عروقی در مایع شیار لثه ای افراد سالم و بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن و پریودنتیت مهاجم

پریودنتیت یک بیماری التهابی است که بافت های حمایت کننده دارای عروق دندان را درگیر می کند. آنژیوژنز یک جزء جدایی ناپذیر در پاتوژنز بیماری های عروقی و التهاب های مزمن نظیر پریودنتیت است و یکی از تنظیم کننده های اصلی ایجاد عروق جدید، فاکتور رشد اندوتلیالی عروق (VEGF) محسوب می شود. هدف از این مطالعه، تعیین و مقایسه سطح VEGF مایع شیار لثه ای (GCF) در بیماران مبتلا به پریودنتیت مهاجم و مزمن و افراد سالم بود.
در این مطالعه بالینی مقطعی، 45 نفر از افراد داوطلب در سه گروه مساوی از افراد سالم، مبتلا به پریودنتیت مزمن و مبتلا به پریودنتیت مهاجم قرار گرفتند. جهت نمونه گیری از افراد، با استفاده از Paper cone شماره 40 در افراد مبتلا به پریودنتیت، از سالکوس دندان با بیشترین میزان از دست رفتن چسبندگی لثه و نشانه های التهاب، GCF جمع گردید. به طور مشابه در افراد سالم از سالکوس مزیوباکال دندان مولر اول سمت چپ بالا نمونه گیری انجام شد. پس از جمع آوری تمام نمونه ها، با استفاده از تست ELISA، سطح VEGF نمونه ها تعیین گردید و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS با ویرایش 16 و تست آماری ANOVA آنالیز شدند.
مطالعه حاضر نشان داد که میانگین غلظت VEGF در GCF افراد سالم، مبتلا به پریودنتیت مزمن و مبتلا به پریودنتیت مهاجم به ترتیب63/192، 38/1409 و 33/1734 نانوگرم بر لیتر بود. به طور معنی داری سطح VEGF در بیماران مبتلا به پریودنتیت مهاجم بیشتر از مزمن (003/0P=) و سطح VEGF در هر دو گروه پریودنتیت، بیشتر از افراد سالم بود (001/0P<). اگرچه میان غلظت VEGF مایع شیار لثه ای با سن و جنس افراد، رابطه معنی داری مشاهده نگردید (05/0P>).
سطح VEGF در بیماران مبتلا به هر دو نوع پریودنتیت نسبت به افراد سالم ودر پریودنتیت مهاجم نسبت به مزمن افزایش معنی داری داشت.