تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده بر رفتارهای پیشگیری کننده از پرخاشگری

رفتارهای پرخاشگری در میان کودکان رایج است. نظر به اهمیت آموزش در ارتقای رفتارهای پیشگیری کننده از پرخاشگری، این مطالعه باهدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده بر پیشگیری از پرخاشگری در دختران پنجم ابتدایی شهر کرج در سال تحصیلی 94-1393 انجام شد.
پژوهش حاضر از نوع مداخله آموزشی بود. این مطالعه روی 144 دانش آموز (73 نفر گروه مداخله، 71 نفر گروه کنترل) انجام شد. دانش آموزان از طریق روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت و در دو زمان (قبل و دو ماه بعد از مداخله آموزشی) توسط گروه ها تکمیل شد. بعد از انجام پیش آزمون 8 جلسه آموزشی برای دانش آموزان گروه مداخله برگزار شد، درنهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون های تی مستقل، تی زوجی، رگرسیون خطی و آنالیز کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
میانگین نمرات نگرش (001/0 P<)، قصد (001/0 P<)، کنترل رفتاری درک شده (001/0 P<) و رفتار پیشگیری از پرخاشگری (001/0 P<) در گروه مداخله بعد از آموزش تفاوت معنی داری با گروه کنترل داشت. آزمون رگرسیون خطی نشان داد، کنترل رفتاری درک شده دارای بیشترین اثر پیش بینی کنندگی قصد(001/0 p<، 438/0 β =) و رفتار پیشگیری از پرخاشگری (040/0 p<، 267/0 β =) بود.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد سازه کنترل رفتاری درک شده بیشترین اثر پیش بینی کنندگی قصد و رفتار پیشگیری از پرخاشگری را دارد و با تغییر آن می توان تا حدودی از بروز رفتار پرخاشگرانه در دانش آموزان پیشگیری کرد.