رویکرد شبیه سازی در حل مساله زمان بندی ماشین های موازی پردازشگر دسته ای با زمان های احتمالی

در این مقاله، مساله زمان بندی ماشین های موازی پردازشگر دسته ای با هدف حداقل کردن حداکثر زمان تکمیل کارها بررسی می شود. نوآوری این پژوهش، به کارگیری زمان های پردازش و در دسترس بودن کارها به صورت احتمالی است. در تحقیقات پیشین اثبات شده است که مساله مورد بررسی دارای پیچیدگی سخت است. بنابراین، از روش های ابتکاری برای حل مساله استفاده می شود. مساله مورد مطالعه، دو مرحله تصمیم گیری دارد. در مرحله اول ابتدا کارها به دسته هایی طبقه بندی می شوند و در مرحله بعد، دسته های به دست آمده به ماشین های موازی تخصیص می یابند. در این مقاله، از دو روش ابتکاری برای ایجاد دسته ها و از سه روش ابتکاری برای ترتیب دهی توالی دسته ها استفاده خواهد شد. به علت احتمالی بودن زمان های پردازش و در دسترس بودن کارها، با استفاده از رویکرد شبیه سازی، 10000 نمونه مساله به صورت تصادفی تولید می شود. 6 حالت ترکیبی روش های ابتکاری با حل نمونه مسائل به دست آمده از شبیه سازی مقایسه می شوند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که ترکیب روش های ابتکاری MBF در فاز اول و روش ERT-LPT در فاز دوم از کارایی بهتری در رسیدن به جواب های مناسب برخوردار است.