مروری بر انتقال حرارت در پوشش های نانوکامپوزیتی و مدل های ریاضی حاکم بر آن

امروزه با توجه به کاهش منابع انرژی و ضرورت صرفه جویی در مصرف آن، استفاده از انواع پوشش های عایق حرارتی در ساختمان سازی و صنایع مختلف مورد توجه قرار گرفته است. پوشش های عایق حرارتی پلیمری، یک دسته از پوشش های عایق هستند که به دلیل استفاده از تقویت کننده های مناسب در بستر پلیمری می توانند دارای خواصی مانند رسانایی گرمایی پائین، مقاومت حرارتی بالا و ضریب جذب پایینی باشند. بهره برداری و اجرای آسان پوشش های عایق پلیمری از دیگر مزایای این پوشش ها می باشند که توجه به این پوشش ها را افزایش داده است. درصورتی که یکی از اجزای اضافه شده در این پوشش ها در مقیاس نانو باشد، پوشش های عایق حرارتی نانوکامپوزیتی تهیه خواهد شد. در این مقاله ابتدا به اختصار به پوشش های نانوکامپوزیتی با ضریب حرارتی کم اشاره خواهد شد و سپس به مدل های ریاضی حاکم بر قوانین انتقال حرارت در این پوشش ها پرداخته خواهد شد.