جداسازی کامل و جزئی حالت های ارتعاشی موتور ملی حول محور گشتاور غلتشی

موتور خودرو از منابع مهم تولید ارتعاش در خودرو است. از این رو، تعیین مقادیر مناسب سختی، موقعیت و زاویه قرارگیری نگهدارنده های آن باعث کاهش ارتعاشات موتور و همچنین کاهش نیروی منتقل شده به شاسی و افزایش آرامش سرنشینان خودرو می گردد. در این مقاله، در نظر است که مقادیر مناسب سختی نگهدارنده های موتور ملی به منظور بهبود رفتار ارتعاشی آن تعیین گردد. به این منظور، در ابتدا سعی می گردد که با استفاده از روش جداسازی کامل حالت های ارتعاشی موتور حول محور گشتاور غلتشی، ضرایب مناسب سختی نگهدارنده ها تعیین گردند. ولی، محاسبات نشان می دهند که امکان دستیابی به جداسازی کامل حالت های ارتعاشی تنها با تغییر سختی نگهدارنده ها و با توجه به محدودیت های طراحی وجود ندارد. از این رو، با استفاده از روش بهینه سازی به جداسازی جزئی حالت های ارتعاشی موتور حول محور گشتاور غلتشی پرداخته می شود. به این منظور، سختی نگهدارنده ها به عنوان متغیرهای بهینه سازی در نظر گرفته شده و با انجام تحلیل حساسیت، تنها متغیرهایی که بیشترین تاثیر را بر تابع هدف دارند، انتخاب می گردند. بهینه سازی به روش وراثت و با قید مناسب انجام می پذیرد. در نهایت، مقایسه نمودارهای پاسخ بسامدی حالت های معمول و بهینه نشان می دهد که با به کارگیری سختی های به دست آمده از بهینه سازی، نه تنها ارتعاشات موتور کاهش می یابد، بلکه مقدار نیروی منتقل شده به شاسی هم کاهش می یابد که به معنای افزایش آرامش سرنشینان خودرو است.