ریشه های فرهنگی بحران هم گرایی در افغانستان

واگرایی گروه های مجاهدین پس از خروج نیروهای شوروی و وقوع جنگهای خانمانسوز داخلی میان آنان، افغانستان را با پیامدهای منفی زیادی روبرو کرد. این پیامدها محدود به مرزهای داخلی نمی شد و دامنه آن، کشورهای همسایه و حتی قدرتهای بزرگ را نیز فرا گرفت. این بررسی در نظر دارد به مطالعه این موضوع از نظر باورها، اعتقادات و ارزشهای مردم و گروه های سیاسی افغانستان در مقوله حکومت، قدرت، سیاست و نقش گروه ها، اقوام و مذاهب بپردازد و سعی نماید تا ارتباط میان ارزشهای سیاسی و رفتار افراد و گروه های سیاسی را بررسی کرده و نشان دهد که چگونه باورهای کوچک اندیش و محدود نگر به فاجعه ملی انجامیده و یک ملت را در آستانه فروپاشی کامل قرار خواهد داد. پایه و اساس وحدت، وفاق و همبستگی ملی بر نوع سازندگی و توسعه است. جامعه ای که در آن افراد، گروه ها و اقشار مختلف اجتماعی با وحدت و همدلی امکانات خود را به سوی فردای بهتر و امیدوارتر بسیج کنند. دیر یا زود موفق خواهند شد. اما اگر این تلاشها به سوی دشمنی، تخریب و خصومت هدف گیری شوند. همگی از پای درآمده و نابود خواهند شد. در این فرصت مجال بررسی تفضیلی پدیده وفاق و هم گرایی وجود ندارد. لذا سعی خواهد شد که تنها به توضیحات مفهومی پیرامون مفهوم هم گرایی و واژه های نزدیک به آن و محورهایی که می تواند باعث وحدت و همبستگی یک جامعه شود، اکتفا گردد.