روابط متقابل میان سازهای موسیقایی ایران و چین
نویسنده:
چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، مطالعه ی تاثیرات متقابل سازهای موسیقایی ایران و چین در طول تاریخ است. بر اساس نتایج این پژوهش، می توان تاریخ تبادلات موسیقایی ایران و چین را به دو دوره ی باستان و اسلامی تفکیک کرد. در دوره ی باستان فرهنگ موسیقایی ایران بر موسیقی چین نفوذ داشته است، می توان به نفوذ بربت ایرانی در اوایل دوره ی ساسانی اشاره کرد که از طریق جاده ی ابریشم و نفوذ مانویان در منطقه ی تورفان چین رخ داده و سبب ظهور ساز چینی پیپا شده است. در دوره ی اسلامی و به ویژه از عصر مغول به بعد، شاهد تاثیرات فرهنگ موسیقایی چین و مغول بر موسیقی ایران ایم که این تاثیر اغلب با حضور سازهای مغولی و چینی در ایران نمایان شده است. در کتاب های موسیقایی دوره های ایلخانی و تیموری سازهای «شدرغو»، «پیپا»، «یاتوغان»، «جبچیق» یا «موسیقار ختائی» متعلق به اهل ختای (چین شمالی) معرفی شده و سازهای «اوزان» و «نایچاوور» نیز وابسته به اقوام ترک خوانده شده اند. نام این سازها در کتب تاریخی اجتماعی این اعصار نیز نشان از حضورشان در فرهنگ موسیقایی ایران دارد. در میان سازهای نامبرده، حضور ساز شدرغو در منابع تصویری تا دوره ی صفوی شایان توجه بوده و حاکی از اهمیت این ساز در فرهنگ موسیقایی ایران است.
کلیدواژگان:
زبان:
فارسی
صفحات:
113 تا 126
لینک کوتاه:
magiran.com/p1556247
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یکساله به مبلغ 1,390,000ريال میتوانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.
In order to view content subscription is required
Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!