تاثیر استقرار سامانه موشکی ناتو در ترکیه، بر امنیت نظامی جمهوری اسلامی ایران

بیست وهشت عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در اجلاس لیسبون پرتغال در سال 2010، درباره سپر موشکی ناتو به توافق رسیده و سپس استقرار بخشی از این سامانه در ترکیه، در شهریورماه سال 1390 به امضای مقام های رسمی ترکیه و آمریکا رسید و چند ماه بعد، این سامانه عملیاتی شد و مقام های آمریکایی از بیان اینکه این طرح برای خنثی سازی قابلیت های موشکی ایران است، ابایی نداشتند. هدف از این مقاله «بررسی تاثیر استقرار سامانه دفاع موشکی ناتو در ترکیه بر امنیت نظامی ج.ا.ا» است. حجم نمونه آماری این پژوهش 88 نفر از متخصصان و صاحب نظران موشکی کشور است که به صورت تصادفی – طبقه ای از بین 200 نفر از کارشناسان، مدیران و صاحب نظران موشکی انتخاب شده اند. در این راستا پرسش نامه ای متشکل از 30 سوال در رابطه با متغیرهای تحقیق تهیه و پس از توزیع و جمع آوری پرسش نامه ها، پاسخ ها از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. نتایج حاصل، فرضیه این تحقیق را تایید نمود. در نتیجه استقرار سپر دفاع موشکی ناتو در ترکیه با دارا بودن قابلیت های کشف و هشدار اولیه، سامانه های رهگیری، سکوهای پرتاب زمین پایه و دریاپایه و فراهم ساختن امکان جمع آوری اطلاعات جاسوسی دقیق و جزئی بر امنیت نظامی جمهوری اسلامی ایران تاثیرمعناداری دارد.