ارزیابی مقاومت به خشکی در گلابی جنگلی (Pyrus boisseriana Buhse.)

ژرم پلاسم های وحشی گونه های باغی منابع ارزشمندی هستند که می توانند در جنگلداری پایدار مورد توجه قرار بگیرند. در این پژوهش، ژرم پلاسم وحشی گلابی (Pyrus boisseriana Buhse.) از یک اکوسیستم جنگلی (جوزک- درکش، خراسان شمالی) جمع آوری و در یک آزمایش گلخانه ایی پتانسیل مقاومت آن به خشکی بر اساس پارامترهای فیزیولوژی، رشد و بیوشیمیایی ارزیابی شد. در شرایط گلخانه و با اعمال قطع آبیاری بر نهال های شش ماهه، پس از 18 روز علائم پژمردگی برگ ظاهر گردید. با شدت گرفتن خشکی پارامترهای هدایت روزنه ایی، فتوستز و تعرق به حداقل مقادیر می رسد. کاهش فتوسنتز در طول دوره آزمایش سبب کاهش رشد و میزان برگ زایی شده در حالی که بیوماس ریشه و ساقه در مقایسه با نهال های شاهد کاهش معنی داری نداشت. در انتهای آزمایش پتانسیل آبی برای گیاهان کنترل 66/0- و برای گیاهان تحت تنش خشکی 22/2- مگاپاسکال ثبت شده است. کاهش پتانسیل آبی سبب کاهش محتوای نسبی رطوبت برگ تا حدود 57 درصد و به دنبال آن افزایش نشت الکترولیت تا حدود 45 درصد شده است. محتوی کلروفیل a و b کاهش معنی داری نداشته ولی محتوای کارتنوئید افزایش نشان داد. میزان پرولین افزایش معنی دار نداشت. در نهایت می توان اظهار کرد که گلابی جنگلی توانست با کاهش برخی از فعالیت های فیزیولوژیک (تبادلات گازی، پتانسیل آبی و محتوای نسبی رطوبت) و افزایش برخی از مولفه های آنتی اکسیدانتی (کارتنوئید) یک دوره 18 روزه بدون آبیاری را متحمل شود ولی بدون شک به مطالعات تکمیلی بویژه اعمال خشکی در عرصه و استفاده از آنالیز بیان ژن ها و پروتئین ها برای تصمیم گیری کلی نیاز است.