روش معادلات برآوردگر تعمیم یافته استوار و کاربرد آن در مدل هایی با برآمدهای دودویی همبسته

روش معادلات برآوردگر تعمیم یافته توسط لیانگ و زیگر ( 1986 ) به عنوان روشی برای تسهیل در تحلیل داده های جمع آوری شده به صورت طولی، آشیانه ای و اندازه های مکرر معرفی شد. این روش از مدل خطی تعمیم یافته برای برآوردهایی کارا و نااریب پارامترهای رگرسیونی نسبت به برآورد ضرایب رگرسیونی در مدل های خطی تعمیم یافته، هنگامی که همبستگی نامشخصی در میان مشاهدات موجود باشد، استفاده میکند. این روش در رابطه با داده های دورافتاده متاثر شده و کارایی خود را از دست می دهد. لذا به منظور کاهش اثرات این دسته از مشاهدات، روش های استوارسازی معادلات برآوردگر تعمیم یافته را برای دو کلاس شوئیپ و مالوس معرفی کرده و سپس آنها را با استفاده از روش های شبیه سازی برای مدل هایی با برآمدهای دودویی همبسته مورد بحث و بررسی قرار می دهیم.