بررسی سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری

اجتماعی شدن حرفه ای به عنوان یک موضوع مهم در پرستاری مطرح شده است. باوجود افزایش انتظارات از پرستاران همچنان مشکلاتی در اجتماعی شدن حرفه ای وجود دارد. هدف این پژوهش بررسی سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان پرستاری در مقطع کارشناسی ارشد تخصصی است.
مطالعه توصیفی بوده و در دانشکده پرستاری و مامایی شهید بهشتی سال 1394 انجام شد. جامعه پژوهش را دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری تشکیل دادند. نمونه گیری به صورت سرشماری انجام شد. در این پژوهش از ابزار طراحی شده پایان نامه مقطع دکترای پرستاری خانم طهماسبی سال 1393 استفاده شد.
محدوده سنی واحدهای مورد پژوهش 23 تا 45 با میانگین 1/6±81/30 سال بود. 79/4 درصد دانشجویان، مونث و اکثریت دانشجویان متاهل و ساکن شهرستان بودند. میانگین نمره اجتماعی شدن پرستاران 2/22±212 بود.
با توجه به میانگین نمره گزارش شده، سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری در سطح تقریبا بالایی قرار داشت که معادل با سطح ماهر و خبره در مراحل شایستگی بالینی بنر (سطح 4 و 5) بود. توصیه می شود برای موثر بودن یادگیری آغاز شده از محیط های آموزشی رسمی در مقطع کارشناسی به سمت تکامل حرفه و اجتماعی شدن، امکان ادامه تحصیل برای پرستاران در مقاطع بالاتر و در رشته های تخصصی همراه با همکاری بیشتر دانشگاه و محیط بالینی فراهم شود.