بررسی اثربخشی حساسیت زدایی از طریق حرکات تعقیبی چشم بر علائم اختلال استرس پس از سانحه جانبازان مرد

با توجه به اینکه میزان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در میان جانبازان شیوع بالایی دارد، از سوی دیگر، این اختلال مشکلات عدید های برای جانبازان و خانوده ها ایجاد می کند،
هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر روش درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات تعقیبی چشم (EMDR) بر علائم PTSD جانبازان مرد مقیم در آسایشگاه می باشد.
پژوهش حاضر، از نوع تحقیق نیمه آزمایشی با پیش و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش جانبازان مقیم در آسایشگاه کهریزک تهران (1394) بود. 20 جانباز به روش نمونه گیری در دسترس در دو گروه مداخله و کنترل تخصیص تصادفی شدند. گروه مداخله، EMDR گروهی را در طول ده جلسه (یک جلسه در هفته، 90 دقیقه) دریافت کردند. در این تحقیق از فهرست اختلال استرس پس از ضربه، ویرایش نظامی (PCL-M) استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و با روش آماری تحلیل کواریانس انجام شد.
نتایج نشان داد بین نمره کل ( F=1/05، sig=0/318) PTSD و زیر مقیاس های آن؛ تجربه مجدد حادثه آسیب زا (F=1/63، sig=0/218)، کرخی عاطفی و اجتناب ( F=0/017، sig=0/473) و برانگیختگی شدید (F=0/641، sig=0/434) در جانبازان، قبل و بعد از درمان با EMDR تفاوت معناداری وجود دارد.
با توجه به اینکه کاربرد این مداخله، در کاهش علائم استرس پس از سانحه از جمله؛ تکرار خاطرات تجربه آسیب زا، اجتناب، کرختی عاطفی و برانگیختگی فیزیولوژیکی در جانبازان تاثیر چشمگیری دارد، لذا، می توان گفت، EMDR با خلق فرصتی نو برای آموختن رفتارهای سازگارانه تازه به جانبازان یاری می کند تا بتوانند مهارت های لازم برای حل مسائل جاری خود به دست آورند.