بررسی رابطه بین نگرش دینی، سبک های مقابله ای و شادکامی در دختران و پسران دبیرستانی اصفهان در سال تحصیلی 82-81

هدف از این پژوهش، بررسی میزان تاثیرآموزش ابراز وجود بر رفتار خود ابرازی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان نایین ونیز مقایسه میزان تاثیر این آموزش بود. ازاهداف دیگر پژوهش، بررسی رابطه ابرازوجود با عملکرد تحصیلی و وضعیت اقتصادی این دانش آموزان است. شیوه نمونه گیری به صورت خوشه ایتصادفی انجام گرفت. بدین منظور40 نفر از دانش آموزان دختر و پسر (20 دختر و 20 پسر) در سال تحصیلی 811380 که در پرسشنامه خود ابرازی پایین ترین نمره را به دست آورده بودند، به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و دو گروه گواه قرار گرفتند.آموزش ابراز وجود بر روی گروه های آزمایش به اجرا درآمد و گروه های گواه این آموزشها را دریافت نکردند. طول مدت آموزش سه هفته و به طورمتوالی بود. پرسشنامه ابراز وجود، قبل از آموزش به عنوان پیش آزمون و پس از آموزش به عنوان پس آزمون بر روی گروه های گواه و آزمایش اجرا گردید.سؤالات پرسشنامه قبل از اجرا تحلیل شد و ضریب آلفای کرونباخ آزمون برابر با 0/7 محاسبه گردید.
نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش ابراز وجود در گروه آزمایش به طور معنی داری رفتار خود ابرازی را نسبت به گروه گواه افزایش داد (p=0)، همچنین، تفاوت بین میانگین نمرات ابراز وجود در پسران ودختران معنی دار بود (p=0/04)، و میانگین نمرات ابراز وجود دردانش آموزان پسر بیش از دانش آموزان دختر به دست آمد.
نتایج تحقیق همچنین نشان داد که بین نمرات ابراز وجود و عملکردتحصیلی رابطه وجود دارد (P=0/02)، ولی این رابطه برای وضعیت اقتصادی، تحصیلات مادر و پدر، تعداد اعضای خانواده، سن و پایه دانش آموز معنی دار نبود.