بررسی جریان گردش بیماران سرپایی دارای اختلال روانپزشکی و بهبود زمان انتظار آنان با استفاده از روش هایPDSA و RCA

انتظار و تاخیر از نشانه های جریان ناکارآمد گردش بیمار است که بر رضایت بیماران و تمایل آنان به ادامه درمان و نیز حفظ کارکنان اثر منفی دارد. این مطالعه با هدف بررسی گردش بیماران سرپایی واحد روانپزشکی یکی از مراکز مشاوره شهر تهران و بهبود زمان انتظار آنان، در تابستان 1393انجام شد. در این مطالعه مقطعی پس از بررسی جریان گردش بیماران و شناسایی ایستگاه های ارائه خدمت، زمان ورود و خروج 110 بیمار در هر ایستگاه به ثبت رسید و پس از ارزیابی داده ها توسط نرم افزارMinitab، مشخص گردید، ایستگاه مصاحبه به عنوان گلوگاه در فرایند عمل می کند. نتایج تحلیل رگرسیون به منظور بررسی معناداری تاثیر سایر متغیرها بر زمان انتظار در گلوگاه نشان داد. با توجه به معناداری مقدار t برابر با 5/81، در سطح اطمینان 99%، تنها متغیر تعداد بیماران در صف انتظار، بر زمان انتظار تاثیر دارد. نتایج تحلیل علت ریشه ای (RCA) حاکی از کمبود منابع مالی، عدم رضایتمندی روانپزشک، کلی بودن برخی عبارات شرح شغل وعدم رعایت بازه زمانی استاندارد جهت ملاقات بیماران بود که برای کلیه علل ریشه ای مذکور اقدمات پیشگیرانه پیشنهاد گردید. در مرحله «اجرا»ی چرخه برنامه ریزی، اجرا، مطالعه و عمل(PDSA )، روش دلفی، انجام شد. نتایج نشان داد اجرای راهبردهای: جذب واقع بینانه نیروی انسانی، ایجاد فرصت برای رشد شخصی آنان، تشویق نیروی انسانی بر اساس نتایج ارزیابی عملکرد آنان و ایجاد محیط دوستانه در محل کار، بیشترین تاثیر را در کاهش زمان انتظار بیماران دارد.