بحران تصمیم گیری در بحران اتمی کره شمالی(بحران اتمی کره شمالی به مثابه یک بازی)

هدف مقاله حاضر بررسی استراتژی هایی و تصمیمات متخذه توسط کشورهای ایالات متحده امریکا و کره شمالی و نتایج (برآیندهای) آن طی بحران اتمی کره شمالی می باشد. در این مسیر پژوهش از تئوری حرکت جان برامز بهره گرفته است. از سال 1993 که موضوع فعالیتهای اتمی کره شمالی به عنوان یک بحران مورد توجه جامعه جهانی قرار گرفت استراتژی ها و ضد استراتژی هایی ازسوی آمریکا و کره شمالی اتخاذ گردید که در نهایت منجر به تولید سلاح اتمی توسط کره شمالی و آژمایش آن در سالهای 2006 و 2009 شد و متعاقبا ایالات متحده نیز اقدام به قطع کمکهای اقتصادی به کره شمالی و برقراری تحریمهای گسترده در چارچوب شورای امنیت علیه ان کشور نمود. از نظر پژوهش هر تصمیمی (حرکتی) که یکی از طرفین بازی اتخاذ می کرد با هدف بیشینه سازی منافع و کمینه سازی تهدیدات بوده است. است.به همین دلیل استراتژی های آنها در قوالب مصالحه یا موضع سخت در نوسان بود. پژوهش دریافته است که در ابتدا هدف اصلی کره شمالی از تولید سلاح اتمی نه بازدارندگی، بلکه کسب امتیاز (تضمینهای امنیتی، سوخت و غذا) بوده است، اما با توجه به آنچه کارشکنی آمریکا خوانده می شد بدین سو کشیده شده است.