مقایسه روش های رسته بندی غیرمستقیم در تجزیه و تحلیل پوشش گیاهی (مطالعه موردی: جنگلکاری فرودگاه ارومیه)

هدف این پژوهش بررسی توانایی هایروش های مختلف رسته بندی غیر مستقیمبا کاربرد وسیع در تجزیه و تحلیل پوشش گیاهی است. عرصه جنگلکاری شده با کاج سیاه (Pinus nigra Arnold) با مساحت 2/9 هکتار واقع در محوطه فرودگاه ارومیه مورد مطالعه قرار گرفت.نه قطعه نمونه مربعی شکل با مساحت 100 مترمربع به روش منظم تصادفی با ابعاد شبکه 50 ×50 متر پیاده شد و نوع و درصد پوشش گونه های علفی در آنها ثبت شد.یک منطقه مرتعی مجاور توده جنگلکاری مذکور (منطقه کنترل) انتخاب شد و سه قطعه نمونه با فاصله های 50 متر بر روی یک خط نمونه پیاده شد و پوششعلفی هر قطعه نمونه همانند منطقه جنگلکاری مورد بررسی قرار گرفت. سهروشرسته بندی تجزیه و تحلیل مولفه های اصلی(PCA)، رسته بندی تطبیقی قوس گیری (DCA) و رسته بندی چندبعدی غیر متریک (NMDS) براساسمعیارهای طول گرادیان، Kaiser-Guttman، عصای شکسته، مقدار ویژه بیشتر از 4/0و تجزیه و تحلیل Procrusteanبرای ارائه مناسب ترین روش تجزیه و تحلیل پوشش گیاهیمورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج نشان داد که هرسه روش رسته بندی توانایی نشان دادن ماهیت اصلی ساختار داده ها را دارد.اگرچه با توجه به تجزیه و تحلیل Procrustean، همبستگی بین روش های رسته بندی اختلاف معنی داری داشتند، اماهمبستگی بینNMDS و DCA بیشتر از سایر رسته بندی هابود. میزان تنش نهایی رسته بندی NMDS کمتر از 10بود.DCAمعیارKaiser-Guttman را با یک محور و PCA با سه محور پوشش می داد.همچنینPCAمعیار عصای شکسته را با سه محور می پوشاند ومیزان مقدار ویژه درDCA بیشتر از 4/0بود. به طورکلی می توان بیان کرد کهدرمجموع برای منطقه مورد مطالعه، روش های رسته بندیDCA وNMDSمناسب ترند.