پیش بینی رفتار های خود مراقبتی زنان مبتلا به دیابت بارداری بر اساس باور فرد به توانایی خود (خودکارآمدی)

دیابت بارداری یکی از مسائلی است که منجر به پیامدهای نا مطلوب بارداری می شود. خود مراقبتی، اولین قدم برای کمک به بیماران جهت مدیریت بهتر بیماری شان است که یکی از عوامل مرتبط با آن، باور فرد به توانایی خود در انجام یک کار یا انطباق با یک موقعیت فشارزا (خود کارآمدی) است، لذا مطالعه حاضر با هدف پیش بینی رفتارهای خودمراقبتی زنان مبتلا به دیابت بارداری بر اساس باور فرد به توانایی خود (خودکارآمدی) انجام شد.
این مطالعه همبستگی پیش بینی کننده در سال 1394 بر روی 400 زن مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی و درمانگاه های مامایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر مشهد انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، خود مراقبتی بر گرفته از مقیاس خلاصه فعالیت های خود مراقبتی (SDSCA) و خود کارآمدی پیرامون دیابت بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
248 نفر (62%) از زنان مبتلا به دیابت بارداری، خودکارآمدی متوسط و 261 نفر (2/65%) خود مراقبتی متوسط داشتند. بر اساس نتایج آزمون پیرسون، بین خود کارآمدی با خود مراقبتی، همبستگی مستقیم و معنی داری وجود داشت (0001/0p<، 31/0=r). همچنین بر اساس مدل رگرسیون خطی عمومی، خود کارآمدی به عنوان متغیر پیش بینی کننده خود مراقبتی محسوب می شد (0001/0p<).
خودکارآمدی قادر به پیش بینی رفتارهای خود مراقبتی در زنان مبتلا به دیابت بارداری می باشد. همچنین با توجه به رابطه خطی مستقیم بین این دو متغیر در این مطالعه و خودکارآمدی متوسط در زنان مبتلا به دیابت بارداری، ضروری است اهمیت مداخلات روان شناختی در درمان دیابت بارداری مورد تاکید قرار گیرد.