بررسی اثر ویبراسیون عمومی بدن بر میزان انعطاف پذیری اندام تحتانی در زنان جوان سالم

انعطاف پذیری جزء مهمی از عملکرد طبیعی سیستم عضلانی اسکلتی می باشد. به همین منظور تمرینات انعطاف پذیری، جزء ثابت برنامه های آماده سازی ورزشکاران محسوب شده و به صورت عمومی پیش از تمرین یا شرکت در رقابت های ورزشی پیشنهاد می گردد. با توجه به نتایج ضد و نقیض در فواید کاربرد استرچینگ در برنامه ی گرم کردن از یک سو و کاربرد ویبراسیون عمومی بدن (whole body vibration:WBV) برای بهبودی انعطاف پذیری از سوی دیگر، هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر ویبریشن عمومی بدن بر انعطاف پذیری اندام تحتانی در زنان جوان سالم می باشد.
25 زن جوان سالم با میانگین سنی 09/1±76/20 سال در این مطالعه شرکت کردند. انعطاف پذیری این افراد قبل و بعد از مداخله با استفاده از آزمون های Passive Knee Extension ، Hip Flexion و Modified sit and Reach اندازه گیری شد. سپس شرکت کنندگان به حالت نیمه اسکات روی پلت فورم دستگاه WBV (فرکانس30 هرتز، آمپلی تود2 میلی متر ) در پنج ست 60 ثانیه ای و60 ثانیه استراحت بین ست ها ایستادند.
پس از اعمالWBV، انعطاف پذیری همسترینگ، فلکسورهای هیپ در هر دو پا و نیز انعطاف پذیری عمومی بدن بطور معنی داری نسبت به قبل از آن افزایش یافت (00/0=P) .نتایج نشان دادند که انعطاف پذیری همسترینگ و فلکسورهای هیپ بین دو پای راست وچپ قبل از مداخله با یکدیگر اختلاف معنی داری دارند(05/0≥P ). ولی پس از اعمال WBV بین انعطاف پذیری فلکسورهای هیپ در دو پا تفاوت معنی دار وجود نداشت (14/0=P).
یافته های این مطالعه نشان می دهد که کاربرد WBVمی تواند روش تمرینی مناسبی برای افزایش انعطاف پذیری اندام تحتانی باشد.