مروری بر آسیب شناسی ورزش های رزمی در ایران: مقاله مروری

هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی چهارچوب علمی تحقیقات مرتبط با آسیب های ورزشکاران رشته های رزمی و همچنین انجام یک جمع بندی مطلوب و ارائه اطلاعات مناسب تری از تحقیقات پیشین می باشد.
در این مطالعه جستجوی مقالات در پایگاه های تخصصی صورت پذیرفت و 17 مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند.
بررسی ها نشان داد که بیشترین آسیب های کاراته در ناحیه سر و گردن و در مورد رشته های تکواندو و جودو در ناحیه اندام تحتانی رخ می دهد که بیشتر این آسیب ها از نوع کوفتگی و کبودی می باشند. بر اساس این بررسی ها مشخص شد که اکثر آسیب های گزارش شده در هنگام تمرین اتفاق افتاده اند که البته این آسیب ها بطور عام از نوع خفیف می باشند. بررسی ها همچنین نشان داد که خطای تکنیکی حریف بعنوان مهم ترین عامل ایجاد آسیب در هر سه رشته کاراته، تکواندو و جودو محسوب می شود.
مطالعه حاضر نشان داد که اختلافات آشکاری بین شیوه گزارش تحقیقات موجود در زمینه آسیب ورزشکاران رشته های رزمی وجود دارد که امکان جمع بندی دلخواه نتایج را دشوار می کند و بر همین اساس، نیاز به همسان سازی این ویژگی ها در تحقیقات آتی ضروری به نظر می رسد؛ با این وجود به نظر می رسد که الگوی آسیب ها در تحقیقات داخلی به طور کلی مشابه گزارش های صورت گرفته در خارج از کشور می باشد. از طرفی با توجه به اینکه هیچکدام از تحقیقات پیشین به بررسی تاثیر اقدامات مداخله ای بر کاهش آسیب ها نپرداخته اند و از آنجا که پیشنهادها پیشگیرانه ی ارائه شده در این تحقیقات تنها بر اساس حدس و گمانه زنی و یا با استناد به نتایج تحقیقات خارجی ارائه شده اند، به نظر می رسد که بسیاری از این پیشنهادها قابل اتکا نمی باشد و لازم است در تحقیقات آتی تلاش بر این باشد تا از استراتژی های پیشگیری از آسیب و اقدامات مداخله ای برای کنترل خطرپذیری فاکتورها و مکانیسم های آسیب در رزمی کاران ایرانی استفاده شود.