تاثیر هشت هفته تمرینات تعادلی بر میزان تعادل ایستا و پویای دانش آموزان پسرگرفتار به کف پای صاف غیرمنعطف

تعادل یکی از اجزای سازنده و جدایی ناپذیر فعالیت های روزانه و سنگ بنای عملکردهای ورزشی می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تعادلی بر میزان تعادل ایستا و پویای دانش آموزان پسر گرفتار به کف پای صاف غیرمنعطف بود.
روش این تحقیق از نوع نیمه تجربی، با یک گروه مداخله تمرینی و یک گروه کنترل بود. جامعه تحقیق را تمام دانش آموزان پسر 11 تا 15 ساله گرفتار به کف پای صاف غیرمنعطف شهرستان قدس تشکیل می داد (31 نفر). برای اینکه افراد در دو گروه مساوی 15 نفره قرار گیرند یکی از آنها به صورت تصادفی حذف شد و نمونه های این تحقیق که شامل 30 نفر (سن: 18/1±33/13، قد : 17/7±2/141، وزن: 05/8±7/34، شاخص توده بدنی: 72/2±58/18، طول اندام پایین تنه: 46/5±47/76) بود به صورت تصادفی ساده در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی، تمرینات تعادلی را به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرین از هر دو گروه، تست های تعادلی که شامل تست تعادل بس برای سنجش تعادل ایستا و تست تعادل گردش ستاره برای سنجش تعادل پویا بود گرفته شد و نتایج، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و تحلیل کوواریانس(ANCOVA)، مورد مقایسه قرار گرفت. (05/ 0>P)
نتایج آزمون کوواریانس، اختلاف معناداری را در پس آزمون تست های SEBT و BESS، بین دو گروه نشان داد. (05/ 0>P)
با توجه به نتایج بدست آمده، مشخص شد که پروتکل تمرینی اجرا شده، توانسته است میزان تعادل ایستا و پویای افراد گرفتار به کف پای صاف غیرمنعطف را افزایش دهد.