بررسی تاثیر منعقدکننده نانو در کاهش آلودگی میکربی آب های آشامیدنی (مطالعه موردی)

استفاده از فناوری های نوین به خصوص فناوری نانو در راستای کاهش اثرات سوء آلودگی های محیط زیستی، به عنوان یکی از راهکارهای مدیریتی مطرح است. استفاده از این فناوری در ارتباط با منابع آب، با توجه به چالش های پیش رو ضروری به نظر می رسد. بر اساس این پژوهش میزان تاثیر مواد منعقدکننده نانو بر کاهش بار آلودگی میکربی آب های آشامیدنی به صورت موردی در شهر ایلام با آنالیز شاخص های کیفی میزان اکسیژن مورد نیاز بیولوژیکی (BOD5)، سختی کل (TH) و میزان کلیفرم های گوارشی در نمونه های آب های آلوده مورد ارزیابی قرار گرفت. استفاده از این گونه مواد در دماهای بالا در حدود 40 درجه سلسیوس، زمان ماند بیشتر از یک ساعت و pH برابر 6 بیشترین تاثیر را در کاهش میزان بار آلودگی میکربی و BOD5 داشته ولی بر میزان سختی کل هیچ گونه اثری نگذاشته است. این امر حاکی از آن است که کارایی این گونه مواد منعقدکننده نانو در شرایط دمای بالا و pH زیر حالت خنثی، بیشترین تاثیر خود را در کاهش میزان بار آلودگی میکربی دارد و استفاده از این مواد می تواند از مصرف بیش از حد سایر مواد متداول منعقدکننده و مواد گندزدا در تصفیه خانه های آب جلوگیری نموده و در سالم سازی آب آشامیدنی به کار رود و تا حد بسیار زیادی در جهت بهبود و بهینه سازی سیستم تصفیه مناسب آب های آلوده برای آشامیدن با توجه به محدودیت منابع آبی در جهان و ایران مورد استفاده قرار گیرد.