بهینه سازی تخصیص و برنامه ریزی تحویل آب در شبکه های آبیاری

مطالعه حاضر تخصیص و توزیع بهینه آب در بخشهای مختلف شبکه های آبیاری یعنی در سطح واحدهای زراعی و در سطح کانالهای توزیع را مد نظر قرار میدهد که هدف آن بیشینه کردن سودمندی شبکه است. برای این منظور سه زیرمدل برای تخصیص بهینه آب بین محصولات مختلف، توزیع بهینه آب در طی دوره رشد هر محصول و تحویل بهینه آب بین انشعابات کانالها تهیه و مورد استفاده قرار گرفت. مدلهای تهیه شده بر ر وی کانال از شبکه آبیاری مغان بهکار گرفته شد و با هدف بیشینه نمودن سود کل، تخصیص آب بین محصولات مختلف، توزیع آن A منشعب از کانال K توزیع در طول دوره رشد هر یک از آنها و عوامل تحویل آب برای این کانال به صورت بهینه تعیین گردید. سه سناریوی مختلف مقدار آب، شا مل شرایط نرمال، 25 و 50 درصد کمبود آب در فرآیند مدلسازی مورد توجه قرار گرفت. نتایج بهدست آمده نشان داد که علیرغم کاهش سود کل در سناریوهای 25 و 50 درصد کمبود آب نسبت به شرایط نرمال، بهرهوری مصرف آب بهترتیب بهمیزان 24 و 40 درصد افزایش یافته است . دبی حد اکثر ورودی به کانال توزیع در سناریوی بدون کمبود آب 640 لیتر بر ثانیه و در دو سناریوی دیگر بهترتیب 590 و 360 لیتر بر ثانیه بوده است که نشان میدهد 8 و 44 درصد دبی کمتری نسبت به شرایط نرمال، وارد کانال شده و بنابراین موجب کاهش تلفات نشت و تبخیر از کانال میگردد.