شبکه سازی هیدروژل های برپایه پلی (سدیم آکریلات) با شبکه ساز غیروینیلی

برای شبکه سازی داخلی هیدروژل ها به طور عمده شبکه سازهای وینیلی کاربرد دارند. شبکه سازی غیروینیلی به طور عمده با استفاده ترکیبات گروه های عاملی برای شبکه بندی سطحی هیدروژل ها استفاده شده است. نحوه شبکه سازی داخلی یا سطحی هیدروژل ها به شدت خواص هیدروژل را تحت تاثیر قرار می دهد. در این پژوهش، هیدوژل های برپایه poly(AA-NaAA) با استفاده از سه شبکه ساز دوعاملی، 1،4-بوتان دی ال (BDO)، پلی اتیلن گلیکول دی گلیسیدیل اتر (PEGDGE-300) و اتیلن گلیکول دی گلیسیدیل اتر (EGDGE) و شبکه ساز چندعاملی [3-(2،3-اپوکسی پروپوکسی)-پروپیل]-تری متوکسی سیلان (GPS) در مجاورت آغازگر اکسایشی-کاهشی آمونیوم پرسولفات-تترا متیل اتیلن دی آمین (APS/TMEDA) به روش پلیمرشدن محلولی سنتز شدند. برای شناسایی ساختار مولکولی هیدروژل های سنتز شده با شبکه ساز PEGDGE و GPS به ترتیب از طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه و پراش پرتو X استفاده شد. اثر نوع و غلظت این شبکه سازها روی ظرفیت تورم آزاد (در آب مقطر و محلول نمک 9/0 درصد)، جذب زیر بار (AUL) و رفتار رئولوژی بررسی شد. نتایج نشان داد، نمونه های سنتز شده با این چهار شبکه ساز، ظرفیت تورم آزاد به ترتیب PEGDGE > EGDGE > BDO > GPS را دارند و در تورم آزاد ثابت (حدود 200g/g) بیشترین مقدار AUL در نمونه های شبکه ای شده با PEGDGE مشاهده شد. همچنین، نتایج رئولوژی نیز استحکام ژل متورم بیشتری را در این نمونه نشان داد که تاییدی بر نتایج حاصل از AUL بود. خواص تورم شبکه سازی غیروینیلی به شدت تابع دمای خشک کردن است و با تغییر دمای خشک کردن در مقدار شبکه ساز ثابت، نمونه هایی با خواص تورم و رئولوژی متفاوت حاصل می شود. شبکه سازی غیروینیلی راهکاری برای تهیه هیدروژل هاست که سبب حذف شبکه سازهای وینیلی در سنتز ابرجاذب می شود.