پوشش دهی پارچه ابریشمی با استفاده از نانوالیاف پلی وینیل الکل-سیپروفلوکساسین هیدروکلرید برای کاربردهای پزشکی

در سال های اخیر تولید زخم پوش های پلیمری ضدباکتری برای کنترل زخم های عفونی مورد توجه قرار گرفته است. ابریشم نیز عضوی از خانواده گسترده پلیمرهای پروتئینی است. این پلیمر به طور عمده توسط نوعی حشره پروانه سان با نام Bombyx mori تولید شده که به دلیل کاربرد دیرینه آن شناخته شده ترین منبع تولید ابریشم به شمار می آید. به تازگی کاربردهای ابریشم افزون بر صنایع نساجی وارد حوزه زیست فناوری شده است. با توجه به اهمیت ابریشم در بهبود زخم های پوستی، در این پژوهش از پارچه ابریشمی استفاده شده است و آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین با پوشش دهی نانوالیاف سیپروفلوکساسین-پلی وینیل الکل به سطح پارچه اضافه شد. پیش از پوشش دهی، عملیات صمغ گیری ابریشم به وسیله اتوکلاو انجام شد. خواص و شکل شناسی ابریشم پیش وپس از صمغ گیری با روش های میکروسکوپ الکترونی پویشی، طیف سنجی زیرقرمز، آزمون جذب رطوبت و استحکام سنجی ارزیابی شد. نتایج نشان دهند کاهش قطر، جذب رطوبت و استحکام پس از عملیات صمغ گیری بود. شرایط الکتروریسی نیز بهینه و قطر نانوالیاف حاوی دارو و بدون دارو پیش از پوشش دهی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، با افزودن دارو، رسانایی الکتریکی محلول الکتروریسی افزایش یافت که موجب ظرافت بیشتر نانو الیاف شد. برای مقایسه خواص ضدباکتری پارچه صمغ گیری شده و صمغ گیری نشده، به تنهایی و همراه با نانوالیاف، آزمون ضدباکتری با روش پخش دیسکی و استفاده از باکتری های اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس انجام شد. اندازه گیری قطر هاله عدم رشد باکتری نمونه ها نشان داد ابریشم صمغ گیری شده و صمغ گیری نشده خاصیت ضدباکتری ندارند، اما نمونه های پوشش یافته با پلی وینیل الکل-سیپروفلوکساسین دارای خاصیت ضدباکتری بودند. مقدار ضدباکتری بودن برای باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در هر دو نمونه یکسان، اما این خاصیت برای باکتری اشرشیا کلی خاصیت در نمونه صمغ گیری شده بیشتر از نمونه صمغ گیری نشده بود.