دلایل بی انگیزگی جوانان روستایی به اشتغال در بخش کشاورزی (مورد مطالعه: شهرستان بوئین زهرا)

توسعه روستایی از طریق نیروی انسانی توانمند از لحاظ آموزشی، انگیزشی و با شرایط مطلوب جسمانی محقق می شود. بالا رفتن میانگین سنی جمعیت کشاورزان بدلیل عدم رغبت جوانان روستایی به کار کشاورزی در سالهای اخیر جامعه روستایی ایران را تهدید می کند. تحقیق توصیفی پیمایشی حاضر با هدف بررسی دلایل عدم رغبت جوانان روستایی به فعالیت کشاورزی در شهرستان بوئین زهرا صورت پذیرفت. جامعه آماری تحقیق را کلیه جوانان روستایی بین سنین 15- 24 ساله شهرستان بوئین زهرا تشکیل می دادند(23824=N) که 270 نفر از آنها براساس نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی و براساس فرمول کوکران انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسشنامه حاصله از ادبیات نظری تحقیق و مصاحبه با صاحبنظران پس از تعیین روایی از طریق پانلی از متخصصان به عنوان ابزار تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. قابلیت اعتماد(پایایی) ابزار تحقیق با انجام آزمون مقدماتی و محاسبه آلفای کرونباخ برابر با 80/0 مورد تایید قرار گرفت. نتایج تحلیل داده ها با نر م افزار SPSS نشان داد که پرزحمت بودن حرفه کشاورزی در مقایسه با سایر مشاغل، کم درآمد بودن حرفه کشاورزی نسبت به مشاغل دیگر، عدم توجه کافی برنامه ریزان و سیاستگزاران به بخش کشاورزی و روستایی سه دلیل اول عدم تمایل و رغبت جوانان روستایی به فعالیت کشاورزی می باشند. همچنین تحلیل عاملی نیز نشان داد که چهار عامل اقتصادی، نگرشی، اجتماعی و آموزشی در مجموع 74/48 درصد از کل واریانس عدم انگیزه به اشتغال در بخش کشاورزی را تبیین می کنند.