نقش سرمایه اجتماعی و رهبری تحول آفرین در ارتقای عملکرد نوآوری بنگاه

امروزه شناسایی زیرساخت های لازم برای ایجاد نوآوری در سازمان ها اهمیت زیادی دارد. در پژوهش های گذشته زیرساخت ها را به طور مجزا مطالعه کرده اند اما در پژوهش حاضر تلاش شده است با مدلی جامع اثرات مستقیم و غیرمستقیم سرمایه اجتماعی و رهبری تحول آفرین بر عملکرد نوآوری، با توجه به نقش میانجی مدیریت دانش و یادگیری سازمانی بررسی شود. این مطالعه در نمونه ای210 نفری از کارکنان شرکت شاتل شهر تهران با روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام گرفته است. برای تجزیه وتحلیل داده ها روش مدل سازی معادلات ساختاری توسط نرم افزار Lisrel8.8 به کار گرفته شد. نتایج پژوهش نشان داد متغیرهای برون زا (سرمایه اجتماعی و رهبری تحول آفرین) بر مدیریت دانش تاثیر مثبت و مستقیم نمی گذارند، اما متغیرهای برون زا بر یادگیری سازمانی و عملکرد نوآوری تاثیر مثبت و مستقیم می گذارند. همچنین، مدیریت دانش بر عملکرد نوآوری و یادگیری سازمانی تاثیر مثبت و مستقیم گذاشته و بالاخره یادگیری سازمانی بر عملکرد نوآوری تاثیر مثبت، مستقیم و معنادار گذاشته است.