الزامات گذر از نوآوری بسته به نوآوری باز

ضرورت تغییر دیدگاه از نوآوری بسته به باز در دنیای امروز با توجه به پراکندگی و رشد دانش مفید در دسترس بازیگران چندگانه نوآوری بر سازمانی پوشیده نیست. در سال های اخیر، نوآوری باز به یکی از موضوعات مورد توجه مدیریت نوآوری تبدیل شده است. از این رو شناسایی ساز وکارهای مناسب برای عملی کردن اصول آن، می تواند گذر سازمان ها از رویکرد نوآوری بسته به باز را تسهیل نماید. مقاله حاضر قصد دارد با بهره گیری از تحقیقات انجام گرفته به شناسایی و توضیح ابعادی بپردازد، که هدایت گر سازمان ها در بکارگیری نوآوری باز هستند. ابعاد شناسایی شده تحت عنوان الزامات گذر از نوآوری بسته به باز، همچنین مولفه های آن ها در چارچوب نظری تحقیق ارائه شده اند. این چهار بعد عبارتنداز: فرایندها، ساختار سازمانی، شبکه سازی و سیستم مدیریت دانش. هریک از این ابعاد نقشی در بکارگیری نوآوری باز دارند. فرایندها شیوه رسمی انجام کار هستند و افراد را برای انجام کارها هدایت می کنند. ساختار سازمانی جایی است که فرایندها اجرا و ارتباطات سازمان با دنیای بیرون مدیریت می شود. همچنین فرهنگ نوآوری در آن ظهور می یابد. سیستم مدیریت دانش و ابزارهای آن حامی بکارگیری نوآوری باز هستند و جهت جریان یافتن بهتر دانش بکار گرفته می شوند. شبکه سازی روشی است که امکان بهره گیری از منابع مختلف بیرونی و عرضه منابع سازمان به بیرون را فراهم می آورد. همچنین نتایج نشان می دهد بین این ابعاد ارتباط متقابل وجود دارد. با کمک این چهار بعد، مدیران می توانند بکارگیری نوآوری باز را در سازمان خود تسهیل نمایند و سرعت پیاده سازی آن را تسریع بخشند.