هزینه یابی بر مبنای فعالیت زمان گرا: نظریه، کاربردها و محدودیت ها

هدف اصلی این مقاله بررسی موقعیت راهبردی هزینه یابی بر مبنای فعالت زمان گرا (TDABC) است تا صحت ادعاهای طرفداران این سیستم در خصوص کاربردهای آن با کمک منابع علمی و حرفه ای بررسی شود. در این راستا، این مقاله چارچوب تجزیه و تحلیل مطالعات مروری را معرفی و با استفاده از پایگاه داده های مربوط، مطالعات منتشرشده طی دوره 2004 تا 2015 را بررسی می کند. یافته های مطالعه نشان می دهد که TDABC کاربردهای مختلفی در زمینه های مدیریت بر مبنای فعالیت در شرکت های کوچک، متوسط و بزرگ خصوصی و دولتی داشته است. اما به دلیل اینکه بیشتر این مزایا اغلب بر مبنای مطالعات تجربی نیست، تنها مطالعات تجربی آینده مزایای TDABC را روشن می کند. همچنین، TDABC در عمل معایب زیر را دارد: 1. شناسایی فعالیت ها در گام اول پیاده سازی، 2. تعیین نرخ عملی جذب هزینه ها، 3. به کارگیری نرخ هزینه جذب یکنواخت برای تمامی فعالیت ها، 4. پیش بینی مدیریت از هزینه ها، 5. تعیین ظرفیت بلا استفاده، 6. تعیین دقیق داده های مربوط به هزینه ها، و 7. محدودیت داده ها برای تصمیم گیری مدیران. در نتیجه، گسترش موفقیت آمیز TDABC در عمل در آینده با مزایای ذکرشده در هاله ای از ابهام قراردارد.