پلیمره شدن زنده

در شیمی پلیمر، پلیمر شدن زنده نوعی پلیمر شدن اضافی است که در آن قابلیت اختتام زنجیرهای پلیمری در حال رشد، حذف شده است ] 1[. واکنش اختتام و انتقال در این پلیمر شدن وجود ندارد و سرعت شروع بسیار بیشتر از سرعت انتشار است. در نتیجه، زنجیرهای پلیمری با سرعتی ثابت رشد می کنند و شاخص چند توزیعی باریکی دارند ] 2[. پلیمر شدن زنده تا زمان مصرف کامل مونومرها ادامه می یابد. پلیمرهای زنده در انتهای زنجیر خود دارای گروه های فلز آلی هستند که توانایی واکنشهای بیشتری دارند. متوسط عددی وزن مولکولی با تبدیل مونومر به صورت خطی افزایش می یابد. پلیمر شدن زنده روشی رایج برای تولید کوپلیمرهای قطعهای است. روش های اصلی پلیمر شدن زنده، شامل پلیمر شدن آنیونی زنده، کاتیونی زنده، حلقه گشا، رادیکال آزاد زنده و پلیمر شدن زیگلرناتا است که به اختصار در این مقاله توضیح داده میشود. ویژگی مهم این پلیمر شدن استفاده از حلال های بدون پروتئین است.