آسیب شناسی اجرای برنامه درسی دوره آموزش الکترونیکی در ایران (مطالعه موردی دانشگاه شهید بهشتی تهران)

یادگیری الکترونیکی پدیده ای نوظهور است که توجه دست اندرکاران آموزش عالی و محققان این حیطه را به خود جلب کرده است. هدف این پژوهش، شناسایی چالش های اجرای برنامه درسی دوره آموزش الکترونیکی دانشگاه شهید بهشتی از نظر اعضای هیات علمی و دانشجویان است.
در این تحقیق از روش توصیفی پیمایشی استفاده گردید. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. جامعه آماری شامل 48 نفر عضو هیات علمی و 635 نفر دانشجویان آموزش مجازی است. نمونه آماری به ترتیب با توجه به جدول مورگان 42 و 237 نفر می باشد که با روش تصادفی طبقه ای نسبی نمونه گیری انجام شد. روایی پرسشنامه ها از نظر اساتید و متخصصان حوزه مورد تایید قرار گرفت و ضریب پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 89% و 85% برآورد شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21 و آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد) و استنباطی (آزمون تی تک نمونه ای و تی مستقل) استفاده شد (05/0p<).
یافته ها نشان داد از نظر اعضای هیات علمی اجرای برنامه درسی آموزش الکترونیکی با چالش فرهنگی (001/0 P<) ،حقوقی (001/0P=)، زیرساختی (001/0P<) و مالی (005/0P=) و از نظر دانشجویان با چالش فرهنگی (001/0P<)، زیرساختی های فناوری (033/0P=)، شناختی (001/0P<)، مالی (001/0P<)، حقوقی (001/0P<) مواجه است. این نتایج با توجه به مقدار سطح معنی داری آنها که از 05/0p< کمتر است با اطمینان 95 درصد معنی دار است.
اجرای برنامه درسی آموزش الکترونیکی دانشگاه شهید بهشتی با چالش هایی مواجه است که می توان از طریق اتخاذ تصمیمات منطبق با نتایج پژوهش برای حل مشکلات و موانع اقدام نمود.