بررسی آلودگی کرمی دستگاه گوارش سگ های ولگرد استان قم

بررسی حاضر در طی سال 1389-1390 بر روی آلودگی کرمی قسمت های مختلف لوله گوارش 61 قلاده سگ ولگرد در استان قم انجام شد. سگ ها به روش زنده گیری صید شدند و پس از آسان کشی مورد کالبدگشایی قرار گرفتند. سستودها و آکانتوسفال ها بعد از جمع آوری، واکشی در آب، رنگ آمیزی با آلوم استوکارمین و شفاف سازی با زایلن مورد شناسایی قرار گرفتند. نماتودها نیز پس از شفاف سازی با لاکتوفنول، شناسایی شدند. در این مطالعه 88/86 درصد از نمونه ها آلوده به سستودها، 37/57 درصد به نماتودها و27/3 درصد به آکانتوسفال ها بودند. انگل های جدا شده شامل: تنیا هیداتیژنا (79/32 درصد)، اکینوکوکوس گرانولوزوس (22/26 درصد)، دیپلیدیوم کنینوم (49 درصد)، تنیا مولتی سپس (75/14 درصد)، مزوسستوئیدس لینه آتوس (63/1 درصد)، توکسوکارا کنیس (70/37 درصد)، توکساسکاریس لئونینا (31/21 درصد)، ریکتولاریا کاهیرنسیس (27/3 درصد) و ماکراکانتورنکوس هیرودیناسئوس (91/4 درصد) بودند. طیف شدت آلودگی کلیه کرم ها بین 2-24 عدد و اکینوکوکوس گرانولوزوس بین 700 – 3000 عدد بود. کلیه کرم ها قابل انتقال به سایر گوشتخواران و همچنین تنیا هیداتیژنا، اکینوکوکوس گرانولوزوس و تنیا مولتی سپس قابل انتقال به نشخوارکنندگان و اکینوکوکوس گرانولوزوس، دیپلیدیوم کنینوم، تنیا مولتی سپس و توکسوکارا کنیس قابل انتقال به انسان هستند.