بررسی روایی نتایج روش برش انجمادی در مقایسه با روش برش های دائمی (روش استاندارد) در تشخیص بیماری هیرشپرونگ

بیماری هیرشپرونگ یکی از اختلالات حرکتی مادرزادی روده است که تشخیص دقیق و به موقع آن در سنین کودکی از اهمیت بسزایی برخوردار است. این بیماری به دلیل نبود سلول های گانگلیونی در بخش انتهایی دستگاه گوارش رخ داده و منجر به انسداد عملکردی روده بزرگ می شود. اخیرا به کمک روش برش انجمادی، امکان تشخیص و درمان آن در یک مرحله جراحی و بدون کولوستومی اولیه فراهم شده است که عوارض و هزینه کم تری دارد. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی روایی یا اعتبارسنجی آزمون برش انجمادی در بیماری هیرشپرونگ است.
این مطالعه تحلیلی گذشته نگر بر روی نتایج 406 نمونه برش انجمادی تهیه شده از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان مفید طی سال های 93-1389 انجام شد. کلیه جواب های مثبت و منفی آزمون، با نتایج نهایی برش های دائمی، مقایسه و با بهره گیری از فرمول های روایی سنجی شامل حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی محاسبه گردید.
پس از بررسی 406 نمونه برش انجمادی و مقایسه آن با نتایج برش های دائمی، در 369 مورد (89%/90) نتایج برش انجمادی و برش های دائمی کاملا همخوانی داشتند ولی در 37 مورد (11%/9) باقی مانده همخوانی نداشتند. به طوری که در آزمون برش انجمادی، تعداد 7 (7%/1) مورد منفی کاذب و 30 مورد (3%/7) مثبت کاذب به بار آمد. همچنین حساسیت 44/94%، ویژگی 29/89%، ارزش اخباری مثبت 87/79% و ارزش اخباری منفی 28/97% محاسبه گردید.
نتایج این مطالعه نشان داد که آزمون برش انجمادی، جهت غربالگری و تشخیص، ابزار مناسبی است ولی قدرت آن به منظور رد بیماری،بیشتر از اثبات آن است. و لذا قادر است در 97% موارد، نبود بیماری و در 80% موارد، وجود آن را به اثبات برساند.