بررسی نتایج تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع چمن با استفاده از مدل های متریک و سبال در دشت قزوین

افزایش تولید محصول به تامین نیاز آبی گیاه وابسته است، لذا تخمین صحیح نیاز آبی گیاه نه تنها به تولید محصول کمک می کند، بلکه در مدیریت منابع آب نیز موثر است. بر همین اساس، هدف از پژوهش حاضر، بررسی نتایج تبخیر و تعرق گیاه مرجع چمن حاصل از اجرای مدل های متریک و سبال با تصاویر ماهواره های لندست هفت و هشت و ترا در دشت قزوین است. ابتدا برآوردهای مدل های متریک و سبال با مجموع 10 تصویر از تصاویر سنجنده MODIS ماهواره ترا و سنجنده ETM+ ماهواره لندستهفت با داده برداری های لایسیمتری گیاه مرجع چمن در سال 1380 مورد ارزیابی قرار گرفت. سنجنده MODISبا 88/0R =، 91/1RMSE=و 85/0 SE=میلی متر بر روز و سنجنده ETM+با 00/1 R=، 91/0RMSE=، 09/0 SE=و انحراف از معیار 59/0 میلی متر بر روز در مدل متریک در مقایسه با مدل سبال در سطح معنی دار 95 درصد برآورد دقیق تری را نسبت به داده برداری های صورت گرفته توسط لایسیمتر نشان داده اند. سپس، نتایج مدل های متریک و سبال حاصل از تصاویر سنجنده OLI & TIRSماهواره لندستهشت (به دلیل عدم وجود داده برداری لایسیمتری در زمان بررسی) با نتایج حاصل از اجرای مدل متریک بر روی سنجنده ETM+ارزیابی شد. نتایج ارزیابی ها حاکی از آن است که مدل متریک با 96/0R =، 28/0 RMSE=، 29/0 SE=و انحراف از معیار 61/0میلی متر بر روز نسبت به مدل سبالدر سطح معنی دار 90 درصد، به عنوان مدل برتر برای برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع در منطقه دشت قزوین قابل توصیه است.