نقش واسطه ای کارآمدی مربی گری در رابطه بین هوش هیجانی و سبک رهبری مربیان زن ورزشی شرکت کننده در دوازدهمین المپیاد دانشجویی کشور

مربیان از اجزای حیاتی منابع انسانی در سازمان های ورزشی محسوب می شوند که تحت تاثیر متغیرهای مختلفی قرار دارند. هدف این پژوهش، تعیین رابطه «هوش هیجانی و سبک رهبری» با «میانجی گری کارآمدی مربیان ورزشی زن شرکت کننده در دوازدهمین المپیاد دانشجویی کشور» بود و اطلاعات لازم با استفاده از پرسشنامه های هوش هیجانی (شوت، 1998)، کارآمدی مربی گری (میرز و همکاران، 2011) و سبک رهبری (چلادوری و ساله، 1980) جمع آوری شد. جامعه آماری 183 مربی شرکت کننده در المپیاد ورزشی بودند که با استفاده از فرمول تاباچنیک و فیدل (2007) تعداد 90 نفر به عنوان نمونه به صورت سهمیه ای و تصادفی انتخاب شدند. روایی و پایایی پرسشنامه ها در تحقیقات متعددی به تایید رسید؛ با وجود این، روایی صوری و محتوایی آن را چند تن از استادان دانشگاه تایید کردند و پایایی پرسش نامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 84/0، 77/0 و 91/0 تعیین شد. تحلیل داده ها با روش رگرسیون دوگانه و چندگانه بر اساس مدل چهارمرحله ای بارون و کنی (1986) صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که توانایی ادراک شده مربیان از هوش هیجانی خود، از جمله ارزیابی و نظارت دقیق بر تغییرات هیجانی در طول تمرین و مسابقه و قابلیت کنترل و تنظیم بهینه این هیجانات، تاثیر مثبتی بر اعتماد مربی گری و باورهای کارآمدی مربیان دارد و این رابطه موجب اتخاذ سبک رهبری و رفتار متناسب با شرایط مسابقه و ورزشکار و در نتیجه بهبود اثربخشی کل فرایند مربی گری می شود. این تعامل می تواند نگرش و ارتباط ورزشکار با مربی و در نتیجه عملکرد و یادگیری آنها را نیز بهبود بخشد.