برچسب گذاری محصولات اصلاح ژنتیکی؛ موضوع اختلاف نظام حقوقی اتحادیه اروپا و ایالات متحده

موضوع برچسب گذاری محصولات اصلاح شده ژنتیکی (GeneticallyModified) مهم ترین موضوع بحث برانگیز در حوزه این محصولات می باشد. در واقع اختلاف دیدگاه ها بر سر این است که آیا الصاق برچسب بر روی این محصولات که بیانگر تراریخته بودن آن است، باید اجباری باشد یا این که تولیدکنندگان در این خصوص مختارند؟ ضرورت تبیین این موضوع در این است که مصرف کننده حق دارد بداند آیا محصولی را که خریداری می کند، به صورت طبیعی تولید شده است یا در ساختار ژنتیکی آن تغییراتی صورت گرفته است تا سپس دست به انتخاب آگاهانه محصول بزند. یکی از مناسب ترین شیوه های آگاه سازی مصرف کننده در این خصوص، الصاق برچسب حاوی تراریخته بودن بر روی محصول مورد نظر است. هدف از این پژوهش این است که با مقایسه دو سیستم برچسب گذاری ایالات متحده و اتحادیه اروپا، بهترین شیوه در خصوص برچسب گذاری محصولات تراریخته تبیین شود.
روش تحقیق این مقاله از گونه توصیفی تحلیلی است و اطلاعات مورد نظر با استفاده از فیش برداری گردآوری شده است، سپس اطلاعات مذکور با توجه به قوانین و مقررات نظام های حقوقی ایالات متحده و اتحادیه اروپا و نیز موافقت نامه های سازمان تجارت جهانی در خصوص برچسب گذاری محصولات تراریخته، مورد تحلیل قرار گرفته اند.
در حال حاضر در رابطه با برچسب گذاری محصولات تراریخته دو سیستم عمده وجود دارد. از یکسو قوانین ایالات متحده هیچ گونه الزامی را در خصوص برچسب گذاری این محصولات اعمال نمی نماید (برچسب گذاری اختیاری)، اما از سوی دیگر اتحادیه اروپا به طور سختگیرانه ای تولیدکنندگان را ملزم به برچسب گذاری محصولات مزبور می نماید (برچسب گذاری اجباری).
نهایتا آنچه از بررسی رویکردهای مختلف استنباط می شود، این است که با توجه به دو حق اساسی مصرف کننده، یعنی حق دانستن و نیز حق انتخاب، باید رویکرد اتحادیه اروپا، یعنی سیستم برچسب گذاری اجباری را، مناسب ترین شیوه موجود در خصوص برچسب گذاری محصولات تراریخته دانست.