رویکردی کمی در انتخاب یک راهکار بهینه با هدف افزایش ایمنی گذرگاه های عابرپیاده

به علت ضربه پذیری بالای عابران پیاده هنگام ایجاد سانحه یا تصادف، همواره به عنوان آسیب پذیرترین گروه در معرض خطرات در میان کاربران جاده ای به حساب آمده و ایجاد ایمنی هر چه بیشتر برای آنان در هنگام عبور از گذرگاه ها و جلوگیری از تصادف عابران با وسایل نقلیه عبوری باید مدنظر قرار گیرد. بسیاری از آیین نامه ها و استانداردهای معتبر در راستای بهبود این وضعیت به بررسی ایمنی عابر پیاده پرداخته و راهکار هایی در این زمینه ارایه داده اند. یکی از مهم ترین موارد در این خصوص، افزایش ایمنی عابران هنگام عبور از گذرگاه های همسطح و جلوگیری از برخوردشان با وسایل نقلیه عبوری با استفاده از تجهیزات ایمنی و اجرای راهکارهای موثر است. در طراحی گذرگاه های عابر پیاده لازم است، معیارهای مهم و موثر در انتخاب نوع گذرگاه ایمن عابر پیاده بررسی شده و تجهیزات مورد استفاده برای افزایش ایمنی عابر پیاده نیز متناسب با آن انتخاب گردد. لذا وجود یک روش مناسب به منظور انتخاب یک راهکار بهینه برای ایمن سازی گذرگاه با توجه به شیوه تجربی شناخت راهکارها در وضع موجود، می تواند تا حد زیادی از امکان انجام اشتباه در تشخیص درست راهکارها بکاهد. از اینرو در این مقاله، پس از بررسی روش های موجود ایمن سازی گذرگاه های عابر پیاده، به معرفی روشی نوین جهت انتخاب بهترین راهکار در راستای ارتقاء و بهبود ایمنی عابرپیاده، با توجه به سازگاری با منطقه مورد نظر پرداخته شده است. از جمله مزایای این روش می توان به جامعیت به سبب درنظرگیری اهم راهکارهای مورد استفاده برای ایمن سازی، افزایش اطمینان کارشناسان در تعیین راهکارهای بهینه و... اشاره نمود.