برآورد ارایه الگوی مناسب به منظور کاهش برخورد پرندگان با هواپیما در فرودگاه های کشور

یکی از موارد مهمی که لازم است در مکان یابی، ساخت و بهره برداری از فرودگاه و پس از ساخت باید مورد توجه قرار گیرد، فعالیت انواع جانداران، و گونه های جانوری بخصوص به ویژه پرندگان، و تاثیر آن ها بر عملیات روزانه پروازی فرودگاه می باشد. پرندگان به دلیل پرواز در ارتفاعات مختلف توان تاثیرگذاری جدی بر کاهش ایمنی پرواز را هواپیماها از زمان حین بلند شدن، کروز و نشستن را دارا می باشند به شدت کاهش می دهند.؛ بنابراین، بایدلازم است با توجه به خصوصیات و محل زیستگاه آنان راهکارهای مناسب را برای از بین بردن خطر برخوردشان پرندگان با هواپیماها با توجه به خصوصیات و محل زیستگاه آنان در نظر گرفت اندیشیده شود. تجربه بیات عملی نشان می دهد داده است که این گونه حوادث برخورد پرندگان با هواپیما امری رایج است می باشد و انتظار می رود خلبانان طی سوابق پروازی خود دو تا پنج مرتبه برخورد با پرندگان را تجربه کنند. بر طبق آخرین داده های موجود بر اساس مطابق آخرین آمار سازمان هوانوردی فدرال آمریکا، در سال های بین 1990 تا 2012، بیش از 127000 مورد برخورد با پرندگان گزارش شده است. خسارات وارده معمولا متناسب با اندازه پرنده و وضعیت قدرت موتور وسیله پرنده می باشدپروازی متناسب است. یکی از عوامل مهم در میزان فعالیت گونه های مختلف پرندگان، وجود زیستگاه های طبیعی مانند تالاب ها و دریاچه ها می باشداست که نزدیکی این زیستگاه آن ها به فرودگاه می تواند تا حد زیادی عملیات هوانوردی فرودگاه را می تواند تا حد زیادی تحت تاثیر قرار دهد. مقاله حاضر به بررسی تاثیرات برخورد پرندگان با هواپیما و خسارات ناشی از آن پرداخته، روش های موثر برای پیشگیری و مقابله با این خطرات بالقوه را مطالعه نموده پرداخته است و فرودگاه های ایران را بر اساس کاربری های عوامل موثر در جذب و مسیر مهاجرت پرندگان، فرودگاه های ایران را از و به لحاظ میزان خطر پذیری برخورد پرندگان با وسایل پرنده مورد ارزیابی و رتبه بندی قرار داده و به سه دسته فرودگاه ها با خطرپذیری زیاد، متوسط و کم قرار داده تقسیم نموده است.