داستان هایی برای برنامه فلسفه بزای کودکان مبتنی بر تفکر انتقادی

مقاله حاضر برای این که نشان دهد برنامه «فلسفه برای کودکان» می تواند جهت دستیابی به یکی از اهداف اصلی خویش، یعنی پرورش تفکر انتقادی، از داستان های موجود در ادبیات کودک بهره گیرد، به تحلیل محتوایی از نوع تاملی یا فکری چند داستان در این گستره پرداخت. محقق سعی نمود تا آنجا که برای او میسر بود، داستان هایی را انتخاب کند که برای مخاطبان این حوزه نام آشنا بوده و از سوی منتقدان و دست اندرکاران ادبیات کودک و نوجوان و جنبش آموزش فلسفه به کودکان مورد پذیرش قرار گرفته باشند. برای نمونه، پژوهشگر از نظریات مرتضی خسرونژاد و یحیی قائدی استفاده نمود و برای بالاتر بردن بار فلسفی داستان ها از راهنمایی میرعبدالحسین نقیب زاده نیز بهره برد. نمونه گیری این پژوهش از نوع هدفمند بود و پس از رسیدن محقق به نقطه اشباع، مطالعه داستان ها به اتمام رسید. دراین تحقیق، متن داستان به عنوان واحد تحلیل انتخاب شد. یافته های این پژوهش، نشان دادکه آثار مورد تحلیل به کفایت و زیبایی پتانسیل آن را دارند که باعث رشد و پرورش تفکر انتقادی در خواننده شوند. از این رو مطالعه این داستان ها در اجتماع کاوشگر از سوی کودکان و سپس بحث و گفتگو در مورد آنان می تواند به یاری برنامه «فلسفه برای کودکان» بشتابد و این برنامه را به نتایج بهتری برساند.