ارزیابی شرایط اقلیم گردشگری شهرشیراز با استفاده از شاخصهای دمای معادل فیزیولوژی (PET) و متوسط نظرسنجی پیش بینی شده (PMV)

آب و هوا به عنوان یکی از عوامل محیط طبیعی نقش مهمی را در فعالیتهای انسان به ویژه گردشگری ایفا میکند. در این پژوهش به منظور ارزیابی شرایط اقلیم گردشگری شهر شیراز - از داده های هواشناسی ایستگاه سینوپتیک شیراز در یک دوره آماری 61 ساله (2005-1990) استفاده شده است. روش مورد استفاده برای ارزیابی شرایط اقلیم آسایشی، شاخص دمای معادل فیزیولوژیک و متوسط نظرسنجی پیش بینی شده میباشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بالاترین شرایط اقلیمی برای گذران اوقات فراغت و فعالیتهای گردشگری در این شهر به صورت دو دوره مجزا در اواسط فصل بهار (ماه می) و ابتدای فصل پاییز (ماه اکتبر) واقع شده است. تداوم تنش گرمایی متوسط از ماه ژوئن تا اوت و تنش سرمایی با در جه های مختلف از ماه نوامبر تا پایان فصل زمستان عاملی برای محدودیت گردشگری طی این ماه ها می باشد. سایر ماه ها با شرایط حرارتی کمی گرم و کمی خنک از نظر دمایی و رطوبتی شرایط نسبتا« مناسبی برای گردشگری دارا هستند. بنابراین در شهر شیراز حدود 2 ماه از سال برای گردشگری و بازدید شرایط مطلوبی برقرار میباشد.