تاثیر زوال بذر بر سبز شدن و میزان پراکسیداسیون لیپید آفتابگردان تحت شرایط تنش های خشکی و شوری

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح فرسودگی بذر بر سبز شدن افتابگردان تحت شرایط تنش های خشکی و شوری در سال 1391 به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتو رهای آزمایشی عبارت بودند از فاکتور A شامل تنش های محیطی در پنج سطح شامل: شاهد (بدون تنش)، شوری در دو سطح متوسط (7 دسی زیمنس بر متر) و شدید (14 دسی زیمنس بر متر)، خشکی در دو سطح متوسط (4- بار) و شدید (8- بار) و فاکتورB شامل پیری بذر در چهار سطح 24، 48، 72 و 96 ساعت. در این تحقیق درصد، سرعت و یکنواختی سبز شدن، 50 درصد (D50) زمان لازم برای رسیدن به حداکثر سبزشدن، هدایت الکتریکی غشاء، پراکسیداسیون لیپید و رشد هتروتروفیک گیاهچه که شامل دو جزء است: 1) مقدار ذخایر بذر انتقال یافته یا پویا شده، 2) کارایی تبدیل ذخایر بذر انتقال یافته به بافت گیاهچه، اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزیش تسریع پیری فاکتورهای بیوشمیایی پراکسیداسیون لیپید و هدایت الکتریکی غشاء پلاسمایی افزایش یافت. در این آزمایش صفاتی نظیر درصد، سرعت و یکنواختی سبز شدن، رشد هتروتروفیک گیاهچه با افزایش زوال بذر کاهش یافت.