تریگر با GnRH آگونیست در مقابل تریگر با hCG در سیکل های IVF/ICSI با پروتکل آنتاگونیست: مقاله مروری

به طور روتین 10000-5000 واحد hCG جهت بلوغ نهایی فولیکول و آزاد شدن تخمک به عنوان روش استاندارد استفاده می شود. hCG با اثرات مشابه LH اما نیمه عمر طولانی تر از آن اثرات لوتیوتروفیک داشته که سبب افزایش شیوع OHSS می شود. در سال های اخیر در بیماران در ریسک OHSS ،آگونیست GnRH جهت القاء بلوغ نهایی فولیکول و آزاد شدن تخمک در سیکل های آنتاگونیست با هدف کاهش شیوع OHSS پیشنهاد شده است. برخی مطالعات نشان داده اند که ترشح FSH و LH درونزاد بعد از تزریق آگونیست GnRH در سیکل های IVF قادر است بلوغ نهایی فولیکول را پیش برده و سبب برداشت تخمک بارور و رشد طبیعی جنین و در نهایت حاملگی شود. اما بر اساس نتایج برخی دیگر از مطالعات وکارآزمایی های بالینی مطرح شده که استفاده از تریگرآگونیست GnRH منجر به نقص فاز لوتیال شده که این وضعیت میزان لانه گزینی و حاملگی بالینی را کاهش داده، همچنین میزان سقط در سیکل های Fresh در مقایسه با IVF روتین افزایش یافته است. همچنین در سال های اخیر مطالعاتی جهت اصلاح فاز لوتیال با هدف انتقال جنین Fresh انجام شده است .در این مقاله مروری، با مطالعه مطالعات متاآنالیز و مروری تریگر با GnRH آگونیست مزایا، معایب و همچنین رویکردهایی که سبب رفع مشکلات آن می شوند را مورد بررسی قرار داده ایم.