اثربخشی زوج درمانی به شیوه عقلانی- عاطفی در کاهش باورهای غیرمنطقی زوج های متقاضی طلاق

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تاثیر زوج درمانی به شیوه عقلانی- عاطفی بر کاهش باورهای غیرمنطقی زوج های متقاضی طلاق بود.
روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گروه گواه، پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2 ماهه و جامعه نزدیک به 250 زوج متقاضی طلاق بود که به دادگاه خانواده شهر کرج در پنج ماه اول سال 1392 مراجعه کرده بودند. بر اساس مصاحبه تشخیصی و درجه تمایل آنها به شرکت در پژوهش به صورت داوطلبانه، از میان آنها 20 زوج انتخاب و پس از همتاسازی در گروه های آزمایش و گواه جایگزین شدند و به پرسش نامه باورهای غیرمنطقی جونز (1968) پاسخ دادند. گروه آزمایش 10 جلسه 60 دقیقه ای مداخله به شیوه عقلانی- عاطفی را هفته ای یکبار دریافت کرد. در گروه
گواه مداخله ای صورت نگرفت.
نتایج نشان داد که زوج درمانی به شیوه عقلانی– عاطفی در کاهش باورهای غیرمنطقی زوج های متقاضی طلاق موثر و دارای ماندگاری اثر است. اما برکاهش «واکنش به درماندگی و ناکامی» تاثیری ندارد.
میتوان از شیوه مداخله عقلانی- عاطفی به عنوان روشی موثر در کاهش باورهای غیرمنطقی زوجین متقاضی طلاق سود جست، و با اصلاح باورهای غیرمنطقی زوجها، در سطح گسترده تری سایر مشکلات بین فردی آنها را نیز کاهش داد.