پیش بینی رفتار خودمراقبتی با استفاده از نظریه عمل منطقی توسعه یافته در زنان دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی دولتی شهر مشهد

مدیریت موفق دیابت به انجام اقدامات خودمراقبتی برنامه ریزی شده فردی بستگی دارد تا علائم را کنترل کند و از عوارض اجتناب آن نماید. اما یکی از علل عوارض دیابت کمبود خودمراقبتی توسط مبتلایان به آن است. لذا این پژوهش با هدف پیش بینی رفتار خودمراقبتی با استفاده از نظریه عمل منطقی توسعه یافته در زنان دیابتی نوع دو انجام شد.
در این مطالعه مقطعی و توصیفی-تحلیلی، 300 زن مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی دولتی شهر مشهد به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها توسط پرسشنامه نظریه عمل منطقی توسعه یافته و مقیاس خودمراقبتی کوتاه شده توبرت و همکاران گردآوری شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی از طریق SPSS 21 صورت گرفت. برای پیش بینی رفتار خودمراقبتی به عنوان متغیر وابسته از روی سایر متغیرها از رگرسیون خطی چندگانه (با استفاده از دو مدل Enter و Backward) استفاده شد.
خودکارآمدی مهم ترین سازه در پیش بینی قصد خودمراقبتی بود. نتایج رگرسیون نشان داد که 55% از واریانس قصد رفتاری و 24% واریانس رفتار خودمراقبتی توسط مدل قابل پیش بینی است.
نظریه عمل منطقی همراه با خودکارآمدی برای پیشگویی رفتارهای خودمراقبتی در زنان دیابتی مناسب است و خودکارآمدی سازه ای مهم در تعیین رفتارهای خودمراقبتی به شمار می رود.