الکتروریسی مذاب: مروری بر پیشینه، روش ها و کاربردها

الکتروریسی از روش های رایج تولید میکرو و نانوالیاف پلیمری است که به دلیل آسانی، هزینه کم و در دسترس بودن، در هر دو حوزه آزمایشگاهی و صنعتی به خوبی توسعه یافته است. در این روش، جریان پلیمر به حالت محلول یا مذاب در معرض میدان الکتریکی خارجی قرار می گیرد که در نتیجه آن، الیافی پیوسته ایجاد می شود. روش الکتروریسی مذاب به دلیل نبود حلال و مشکلات سمیت حاصل از آن طی فرایند الکتروریسی، به طور گسترده برای کاربرد در حوزه های پیشرفته، از جمله سلول های خورشیدی، زیست فناوری، محیط زیست و دفاعی مورد توجه قرار گرفته است. الیاف به دست آمده از روش الکتروریسی مذاب در مقایسه با الکتروریسی محلول، معمولا قطر بیشتری دارند. از این رو، مطالعات محدودی در ارتباط با تولید نانوالیاف پلیمری با روش الکتروریسی مذاب گزارش شده است. با توجه به گسترش کاربردهای روش های الکتروریسی به منظور تولید الیاف پلیمری برای استفاده در صنایع گوناگون و نبود گزارشی مطلوب در ارتباط با توسعه این روش ها، هدف از این مقاله مروری، بررسی پیشرفت های اخیر در هر دو زمینه دستگاهی و کاربردهای جدید روش الکتروریسی مذاب و مقایسه آن با روش الکتروریسی محلول است.