مروری کوتاه بر روش های تهیه داربست های سه بعدی و متخلخل از راه الکتروریسی- قسمت اول: روش های فیزیکی

داربست های نانوالیافی نسبت سطح به حجم زیاد و تخلخل تنظیم پذیر دارند. این ویژگی ها باعث پیش رفت فعالیت های سلولی، مانند چسبندگی و نفوذ می شود. این داربست ها، بعضی از خواص کلیدی ماتریس برون سلولی طبیعی را ارائه می دهند. الکتروریسی در مقایسه با سایر فرایندهای تولید نانوالیاف، روشی ساده و متنوع است. روش نام برده، به علت توسعه و اصلاحات اخیر در فناوری آن، تبدیل به روشی محبوب برای تولید داربست های سه بعدی شده است. به طورکلی، داربست سه بعدی نسبت به داربست دوبعدی می تواند پیوند بهتری میان سلول و اندام برقرار کند. تا به امروز، رویکردهای مختلفی برای تهیه ساختارهای سه بعدی الیافی از الکتروریسی پیشنهاد شده است. مقاله پیش رو، خلاصه ای از روش های فیزیکی تولید داربست های سه بعدی به کمک الکتروریسی، از جمله ترکیب الگوبرداری سریع و چاپ مستقیم با الکتروریسی، فرایندهای اصلاح پس از الکتروریسی (فرایند لیزر، روش فیزیکی پانچ)، جمع آوری الیاف با کمک سیال، جمع آوری الیاف به وسیله قالب، افزودن ذرات به الکتروریسی، الکتروریسی هم محور و الکتروریسی بدون سوزن را بیان می کند. افزون بر آن، نقش عوامل مختلف، مانند ولتاژ و رطوبت در داربست های الکتروریسی شده نیز بررسی می شود.