بررسی و مقایسه پتانسیل عملیات مکانیکی آبخیزداری و پخش سیلاب و بانکت بندی در ترسیب کربن در برخی مناطق اقلیمی کشور

گرمایش جهانی ناشی از تصاعد گازهای کربنی به جو زمین تهدید جدی برای توسعه پایدار کشورهای در حال توسعه نظیر ایران می باشد. برای مقابله با این چالش ترسیب کربن در عرصه منابع طبیعی رهیافتی پایدار، فاقد مخاطرات زیست محیطی تلقی می شود. این پژوهش با هدف بررسی ظرفیت عملیات مکانیکی آبخیزداری نظیر پخش سیلاب، بندهای رسوب گیر، بانکت، تراس بندی و فاروئینگ در نه استان کشور در ترسیب کربن اتمسفری اجراء شد. برای این کار، با عملیات میدانی و ثبت ویژگی های سایت های انتخاب شده، نمونه برداری خاک، زیتوده و لاشبرگ به صورت سیستماتیک تصادفی در سایت های مطالعاتی و شاهد انجام شد. نتایج نشان داد که عملیات یاد شده در دامنه های زاگرس نظیر استان های لرستان، فارس، کرمانشاه و کردستان با ترسیب حداکثری 54 تا 112 تن کربن اتمسفری بالاترین ظرفیت را در ترسیب کربن نشان دادند. میزان افزایش ذخیره کربن در منطقه هیرکانی در استان مازندران در اثر عملیات پخش سیلاب حدود 18 تن بود. در استان های واقع در مرکز و نیمه شرقی کشور با تیپ پوششی ایرانوتورانی عملیات آبخیزداری تاثیر محسوسی در ذخیره کربنی خاک و بیوماس مرتعی نداشته است. در میان مناطق مطالعاتی به ترتیب عملیات سکوبندی های سنتی و پخش سیلاب بالاترین کارائی در ترسیب کربن داشتند و بندهای رسوبگیر کارائی چندانی در این زمینه نشان ندادند.