بررسی آزمون زیست سنجی در تشخیص باقیمانده و تعیین ماندگاری علف کش تریفلورالین در خاک

امروزه استفاده از کودهای آلی نقش مهمی در کاهش ماندگاری علف کش ها در خاک دارد. به منظور بررسی اثر کودهای آلی و زیستی بر پایداری علف کش تریفلورالین در شرایط مزرعه، آزمایشی با استفاده از روش زیست سنجی انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل کاربرد تریفلورالین در 2 سطح (480 و 960 گرم ماده موثره در هکتار)، کاربرد کودهای آلی در 2 سطح (هیومیک اسید 85 درصد و فولیک اسید 12 درصد) و کاربرد کودهای زیستی در 2 سطح ( نیتروکسین و فسفات بارور 2) به همراه تیمار شاهد عدم کاربرد کود بودند که در قالب طرح آماری بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. برای تعیین غلظت تریفلورالین در خاک، 0، 3، 7، 15، 30، 60، 90 و 120 روز پس از کاربرد آن، نمونه گیری از عمق 0 تا 10 سانتی متری خاک انجام شد و پس از انتقال به گلخانه با استفاده از آزمون زیست سنجی و گیاه سورگوم به عنوان نشان گر زیستی برای تعیین بقایای تریفلورالین استفاده شد. نتایج آزمایش نشان داد که در شرایط مزرعه، پایداری تریفلورالین با کاربرد کودهای آلی و زیستی کاهش یافت. بطوری که بیشترین نیمه عمر آن (144 و130 روز) زمانی مشاهده شد که تریفلورالین در مقدار توصیه شده آن (960 گرم ماده موثره در هکتار) و در شرایط عدم کاربرد کود بکار رفت و کمترین نیمه عمر (18 و 19 روز) تریفلورالین مربوط به تیمار کاربرد کود آلی و زمانی که تریفلورالین در مقدار کاهش یافته آن (480 گرم ماده موثره در هکتار) بکار رفته بود، مشاهده شد. بطور کلی بر اساس نتایج این آزمایش کاربرد کودهای آلی در کاهش بقایا و نیمه عمر تریفلورالین در خاک موثر می باشند و می توانند به منظور کاهش اثرات احتمالی پسماند علف کش تریفلورالین بر محصولات تناوبی بکار روند.